HASRET GÜLTEKİN: Koçgiri'den. Han köyünden...

Ama acılara alışılmaz

Birşeyler var değişecek

Birşeyler var değiştirmemiz gereken

Önce acılardan başlanacak.

 

Ahmet Telli'nin ‘Bekle Beni’ şiirinin bir bölümü ile batılı bir düşünürün sözünü anımsıyorum:

Dünyanın en mutsuz insanları, geri bıraktırılmış ülkelerin aydınlandır.

Gözümüzün önünde görülmesi gereken yığınla çelişki var ve bunları görmemezlikten gelemiyorsak, üstelik de acılara alışılmıyorsa nasıl mutlu olabiliriz ki?

Sevgili Hasret!

Halk müziğinin, yorumcu sıkıntısı çektiği bir dönemde, senin gibi genç ve çok umut veren çalışkan bir değerini yitirdiğine mi yanalım, yoksa hiç bir sosyal güvenceleri olmayan geride bıraktığın 4 aylık hamile eşinin ve doğacak çocuğunun geleceğini garanti altına alamayan devletin, sanatçılarla ilgili politikalarının olmayışına mı, yoksa uğruna ölümlere gittiğin ve onların kültürlerini dünyaya tanıtacağını, müziğin soysuzluğa mahkum edildiği bir dönemde çıkış yolunun kendi öz kültürlerine sahip çıkmaktan geçtiğini söylediğin "Sevgili halkının" duyarsızlığına mı yanalım, bilemiyorum. Ama bildiğim birşey var ki, o da biz neye yanarsak yanalım senin ve 33 dostumuzun yanışları gibi olmayacak bu yanış. Sizleri hiç unutmayacağız.

Tolga ÇANDAR