|
|
Şenay Elveren (Şiirler) Bütün kentler birbirine benzer uykudayken ve ışıklar yanarken;bizim memleket başkadır kayıp coğrafyalar da zamana direnen, bahar sabahlarını asma bahçelerde seyreden umuda salınmış bir selam, yarınlara doğacak bir gülüştür. Yani sesiz çığlık yani loş coğrafyanın aydınlık yüzü... Selam olsun tüm aydınlık yüzlere |
|
Paradoks
Bu yola sizin için başlamıştım Şenay Elveren |
|
Yitik Düşlerin Hücresinden Masumluklarıyla geceyi yaşamamışlar gibi Şenay Elveren |
|
Yol Kederlerin toplandığı noktaydım sanki Şenay Elveren |
|
Taslak Çoktandır düşünüyorum Şenay Elveren |
|
Sual Bir şehrin uzak semtleri gibi
gözlerin Şenay Elveren |
|
İz Bakışları uçurum karanlığı Şenay Elveren |
|
Hicaz sanırım yaşamın ortalarındayız Şenay Elveren |
|
Değişmeli Ve yaşamın anlamsız döngüsünde Şenay Elveren |
|
Bozgun Atlasları farklıdır çoğu yaşamların Şenay Elveren |
|
İZOLOĞLU Ah İzoloğlu Bir zaman ki her yolculuk yeniden başlanır Zamanın firkat ateşi, dağların çatlağı Mevsimlerin manyağı Gecenin zehir zıkkımı Ve her şey bir yolculuğun hüznünü taşıyor şimdi Ne zaman yola çıksam acı virajlar içinde
Yüreğimin gölgesi Üzümden damıtılmış sesinle özdeş Kuzguni bir yokluğun Şaşkına dönük sarhoşluğu bu
Ah İzoloğlu Hayat dediğin nedir ki Bir kısır döngünün bekleme salonu
Aşk bir yana düşler bir yana Dağlarına geç kalmış rüzgarın telaşı niye Kağıttan uçaklar, demir leblebiler, su tabancaları Masumluklarını yitirmemiş çocuklar
Çocuksun sen daha eski fotoğraflarda Otuzüç yılın kısa metraj avuntusu Yeni bir yolculuğa çıkıyorum Ankara denizi olmayan dalgalı kent Yelkenlerimi açmayacağım sana 30.01.2005 ANKARA Şenay Elveren |
|
XERİP Gözyaşının rengi yoktur Acının ise yedi bin tonu Acıda yakışır insanın yüreğine Saklama çocuk
Sana bu şehirde de oyun yok Kırklar dağı Diyarbekir surları Amed antik kent Döllenmiş toprağın matemleri
Oysa masumdur her çocuk Küçücük öykülerini ekler dünyasına Başka hayatlar olmayı da özlersin hani…
Ne zaman aşık olsak Bir ses şarkıya dönüşürdü Akardı gün Ve gerçeğin kiri bulaşırdı Mermer örtülere
Hiçlik değişen bir hikayenin Mevsimidir Yüzündeki ince çizgilere bakılırsa Göçebedir çığlık
Xerip Her ömür düşlerine vurulur Üç metre beyaz dokuma Nereye baksan üç hüzün Yalan olmuş gençliğin geri gelmez
(ölmeden önce yazdığım Amed’li Fırat’a) 07.03.2005 ANKARA Şenay Elveren |
|
YİTİK DÜŞLERİN HÜCRESİNDEN Masumluklarıyla sanki geceyi yaşamamışlar gibi Zamanı kısa çiğ düşmemiş şu erik çiçeklerinin Kuşlar bile konmaya kıyamaz hani Pay çıkarma kendine Sen çoktan kanatlanıp yellere savurdun yüreğini Aslında bende bu duru ömrümü akıtmalıyım Kim bilir hangi çiçeklerin tohumu bu Gözlerinde açmayı bekleyen turkuaz rengi Gün biter erik çiçekleri solar
Vurulmuş kelebeklerin mevsimidir yaralanmış sabahlar Hücremde eskimiş bir anı Buğulu gözlerinde Akdeniz’i hatırlatan maviliğin döl tutmuş sevdası Düş denizi kasırgalıdır Çarpar kafese kapalı yüreğime Bozkırların kokusu sinerdi saçlarımıza Şimdi sis çökmüş pencereme Ve sonbahar karaya oturmuş bir yelken
Aklım giderdi başımdan Avuçlarımda soluğunu tuttuğumu düşündüğüm an Zindan parmaklarına siyah bezler büyüttüm Dilek ağaçlarına inat
Ben kayıp bir insanım hücremde Hangi duvara baksam bir başka insanın kokusu Ve yiterdi kırlangıç kanadında düşler Parmaklıklar arasında bir ölüm bekleyişidir umut Ve hiç bitmeyen bir tarihtir özgürlük Sana sunamadığım düşlerimden 01.06.1999 ANKARA Şenay Elveren |
|
LEYLA Aradığın aşk Firari bir türküde saklanan Tanımadığın ten Kaç aşk kaldı insan kokan
Ve kendine yolcudur Zamanın duraksız yollarında Yorgunlukla giden her Leyla
Gizliyor yine Bu şehirde söğütler gölgelerini Çatıların kiremitleri arasında İntihar çiçekleri kokarcasına Fiyakalı yalnızlıklar bitiverir
Çirkin bir kadının sesine Karakterler çiziyorum Her kadın kendi hikayesini Saklar koynunda Ve mutlak anlatır körelen gençliğini
Hakikatten uzak Adresi değişmiş dostluklar Tanımı olmayan kriz anları Olmayacak delilikler Ve kokuşmuş loğusa şerbetleri Yitirilmiş dişilikler
Yenik düştükleri hikayelerden Saklar yüreklerini Kendine dönük uçuruma atlarcasına Nabzını zorlayan, kutsal sırlarını Çocuk düşlerini Kayıp giden bir yaşamın uyuşmazlığını 19.02.2005 ANKARA Şenay Elveren |
|
YILGINLIK Gün batımından düşler demledim Derken Her düşün şifresi çözülür oldu
Dilin kırsalında umut yeridir bakışların Vakitsiz anlara yakalanırız Eski ama sıcacık bir aşkın tadı ne güzeldir Aslında yüreğimize hükmeden yoktur ama Bu değildir gerçek
Sevgiler bize kalır Geride ince bir hüzün tortulaşır Seni damıtamıyorum hala Talan bir düşünceden farkın ne Ölümü hatırlatan ses Aritmetik bir hatayı anlatıyor sanki Ve sonsuz bir hışırtı bırakan Korkak bakışları
İlişki kurulamayan şeylerin toplamıdır İklimlerini bilmediğim diyarlara gittiniz Yağmurları başlamadan önce ayrılıkların Vaktin en ince dirayetinde Bölünür bir uykunun dolu dizgin yorgunluğu
Hasret bitmez karanfil kanatır yarayı Çekerken tütünü yüreğime Karanlık gibi sisler çöker bilmediğim sisler içime Sisnsi bir ışık böler rüyamı kaybolursun Alnı çiçek açmış bir daldın düşümde
Korku sarıyor her yanımı sessizliğin gölgesinde Boş ver böyle boyalıdır her düş Fakat her vakit bir öfke ürperir bilinmez niye
Sözlerin özetidir anısı fotoğrafların Bağrımda hasretinin sesleri bitsin Uykusuzluk yedi iklimde Ayrı ayrı yaşansa da aynıdır Yılgınlık keskinleşir İbresi düşmüş saatin sesini duyarsın Yıllara yenilmiş yüzümü saklayacağım yansımalardan 1998 ANKARA Şenay Elveren |
|
ÜNLEM Ne zaman yorgun bedenimi uzatsam Yaşamın kırbacına teslimiyet Ne zaman sesine dokunsam Silik ışıklarda Lacivert gecenin terk edilişi
Nefesimde yükselen barikatlar Derken ayrımsanmayan o an
Gri yüzler unutulmuş yağmurları andırır Yağmurlarla büyüdükde ne oldu Olası yaşamlardan Aşk sözcüğünü çok kullanırken Kavgayı öğrendik Ve iki dilde ağıtlar yakmayı 2005 ANKARA Şenay Elveren
not: (Bu şirlerin bir kısmı www.antoloji.com sitesinden alınmıştır)
|