İNKARCILIĞIN BEDELİ

Mustafa Elveren – Em. Öğrt

Daha düne kadar “kürt diye bir ulus yoktur, bunlar kar üzerinde yürürken kart-kurt diye çıkardıkları sesten dolayı kürt olarak isimlendirilen dağ Türkleridirler…” şeklinde, Prf. Unvanlı bazı üniversite hocalarına kitaplar yazdırdılar. Bu yalan makinesi Prof.lardan, kimisini bakanlık koltuğuna, kimisini de Devletin önemli arpalıklarının başına getirilerek, ödüllendirildiler.

Hiç unutmam, O dönemde iki profesörün Kürtleri yok sayan kitapları hızla piyasaya sürülüyordu. Bu kitapların  maksatlı yazıldığını, bir halkın yok sayılmasının, inkar edilmesinin bedelinin çok ağır olacağını, yapılan bu yanlıştan dönülmesi ve ayrıca fiili olarak yeni kurulan sendikamızı tanıtmak, meşru haklarımızı savunmak için Elazığ Eğitim Sen Şu sekreteri  olarak ben ve Şube Başkanı Cafer Demir ile Sendikayı temsilen şu anda ismini hatırlayamadığım zamanın Fırat Üniversitesi Rektör Yardımcısından randevu alarak, görüşmeye gitmiştik. Makam odasındaki görüşmelerimiz çok hararetli bir tartışmaya dönmüştü. Bu sert tartışmalar sırasında bir profesör içeriye girerek, biraz sonra o da tartışmaya katılmak istedi. Ancak, tartışma yerine bize  “Siz öğretmensiniz, ne işiniz var böyle konularla uğraşıyorsunuz, hem siz PKK ağzıyla konuşuyorsunuz, Sizin temsil ettiğiniz sendika da yasal değildir, PKK’nin  devlet içindeki koludur. Lütfen burayı terk ediniz, aksi halde güvenlik çağıracağım..”  şeklinde bizi tehdit etmişti. Biz de orayı terk etmek zorunda kaldık. O gün  hala kürt var mı, yok mu, tartışmasından dolayı kovulduğumuz, tehdit edildiğimiz noktasından, bu gün o üniversitelerde  tüm eksikliklerine ve yetersizliklerine rağmen, kürt sorununun tartışıldığı bir zemine gelmesi önemli bir göstergedir. Tabi bunlar kendiliğinden olmadı. Demokrasi ve özgürlük mücadelesini veren ve bundan dolayı da gerek yurt içinde ve gerekse yurt dışında sürgünlerde yaşayan kürt ve türk demokrat aydınlarının payı inkar edilemez. Diğer taraftan ,Kürt özgürlük hareketinin  etkisini de göz önünde bulundurmak, hem etik olarak ve hem de demokrasi anlayışım gereği belirtmek zorundayım.

Bu gün Sayın Hasan Bildirici’nin Sitedeki yazısını okuyunca, daha önceki yazılarında da olduğu gibi,  hep içindeki yanan ateşi, yazarak söndürmeye çalışıyor.Sayın Bildirici’nin bir volkan gibi patlaması boşuna değildir. Çok acılar yaşandı, çok bedeller ödendi. Hala da yaşanmaya ve ödenmeye devam edilmektedir. Tüm bunların sebebi, yıllardır kürde demokrasi kanalını kapatanlar, silahtan başka yol bırakmayan  anlayış sahipleridir.

Sayın Bildirici’nin  “…işler karışık, kritik; hayat, fitili ateşlenmeye hazır dinamit kuyusu….”  belirlemesi, bence üzerinde çok tartışılması gerekir. Diyelim ki,  bu  “kör döğüşte”  yüz binlerce insanımızı daha kaybettik, bunun sonucunda da dinamit patlarsa ve yeni  Halepçeler  tekrar yaşanırsa, böyle bir durumda kim kazınmış oluyor? Hiç kimse! Böyle bir tabloda,  Bu  gün  odluğu gibi yine her iki taraf da kaybedeceklerdir. Burada tek kazanan ABD ve benzeri güçler olacaktır. O zaman, maalesef her iki halk da başkaların kucağına düşmek zorunda kalacaklardır. Kucağa düştükten sonra, ha Ali’nin ha Veli’nin kucağındaymışım, ne fark eder?

İçimizdeki bu ateşi söndürmek için, tek çaremiz bütün demokrasi ve özgürlük  güçleri bir araya gelerek, savaşlara karşı  barış ve demokrasiyi inşa etmektir. Bunun projesi de vardır. Bu projeyi daha da geliştirerek tüm halkların ve insanlığın hizmetine sunulmalıdır.

Amacım, yılların tecrübesi olan ve Kürtler arasında saygın bir yerde olan Sayın Yaşar Kaya’nın deneyimi ile kendini yetiştiren Sayın Hasan Bildirici gibi birikimli bir yazara cevap vermek değildir. Bildirici’nin haklı olarak volkan gibi patlayan yüreğinden çok etkilendim ve ben de her zaman olduğu gibi içimden geçenleri yazdım.

Umuyor ve diliyorum ki, yeni Halepçe’ler olmadan, barışçıl çözümlerle, özgürlük ve demokrasi kazansın. Unutulmamalıdır ki, en kötü barış savaştan iyidir.

MUSTAFA ELVEREN