mustafa - 40

Politik sürgünlerin acısı daha çok olur. Tanıdığım bir çok insanımız işkenceden, zulümden ve baskılardan kurtulmak için yerinden, ülkesinden binlerce kilometre uzaklara gitmek zorunda kalmışlardır. Bu insanlarımızın büyük çoğunluğunun bedenleri sürgünde ama gönülleri, kafaları ülkesinde olan insanlardır. Bu trajedinin ne kadar acı olduğunu, ancak onu yaşayanlar bilir.

Temir (Temur) Bozdağ da,1970’li yıllarında İskenderun Demir Çelik Fabrikası’nda teknik eleman olarak çalışıyordu. Aynı zamanda kendisi de bir emekçi olan Temir Arkadaş, fabrikada işçi örgütlenmesinde çok önemli çalışmalar yaptığını öğrenmiştim. Bunun üzerine, hem bu arkadaşımın çalışmalarını yakından izlemek ve hem de o dönem fabrikada çalışan birkaç tane daha köylümü ve akrabamı ziyaret etmek amacıyla, Ankara’dan İskenderun’a gittim. Gerçekten de Temir’in o günlerde çok başarılı bir örgütleme yaptığını yakından görmüş oldum. Ancak, her işin bir bedeli olduğu gibi, bu çalışmanın da bir bedeli olacaktı.

Birçok devrimci ve sosyalist gibi, Temir Arkadaş da12 Eylül diktatörlüğünden nasibini çok ağır bir bedelle aldı. Maraş, Buca, Çanakkale cezaevlerinde toplam beş yıl yattıktan sonra 1987 yılında her gün karakola imza vermek koşuluyla tahliye edilir, Ancak, bu imza verme durumu tam bir psikolojik işkenceye döner. Bu işkenceye daha fazla tahammül edemediği için.başta Kürtler olmak üzere, bir çok devrimci, sosyalist ve demokrat insanımız gibi, Temir Bozdağ da 12 Eylül diktatörlüğünün zulmünden kurtulmak sebebiyle1989 yılında Ülkeyi terk etmek zorunda kalır. Yurt dışına çıkışından sonra, kürt sorununun çözümü konusunda çaba sarf ettiğini öğrendiğimde çok sevinmiştim. Bu gün Temir gibi on binlerce demokrat, devrimci ve sosyalist insanımız hala sürgünde yaşamlarını zorunlu olarak devam etmektedirler.

4 Kasım akşamı internet üzerinden Temir’in Yeğeni Polat tarafından MSN penceresine yansıyan “Timur Dayımı dün gece kaybettik” mesajı ile aniden sarsıldım. Köylüm, çocukluk arkadaşım ve en önemlisi de bir emekçi öncüsünü kaybetmenin derin üzüntüsü içine gömüldüm. Nüfus cüzdanında Temur olarak ismi yazılı olsa dahi, çocukluğumdan beri hepimiz ona Temir diye hitap ediyorduk. Onun için bu yazıda ismini hep Temir diye andım.

Temir bundan yaklaşık olarak dört ay önce ablası Sürmeliyi kaybetmişti. Ablasının ölümünden bir hafta önce komaya giriyor ve Almanya’nın Köln Şehrine yakın bir hastaneye kaldırılarak yatırılmıştı.. O günden bu güne kadar maalesef bitkisel hayatı yaşadı. Ve dört Kasım günü mesajla bana gelen ölüm haberi beni ve benim gibi bir çok sevenlerini üzüntüye boğmuştur.

Yakın akrabaları ve Almanya’da bulunan komanlı hemşerileri tarafından cenazesinin Koman Köyü’ne götürülmesi, en azında Dersim’de kendi köyünde gömülmesi bile önemli bir gelişmedir. Ben de ölürsem, cenazemi Dersim’de Koman Köyü’ne götürmeleri için hep vasiyet ettim. Ancak, en çok korktuğum bu isteğimin ölümümden sonra gerçekleşmemesidir. Umarım böyle bir durum olmaz.

16 Kasım’da Ahmet Kaya’nın Ölüm yıl dönümüdür. Ahmet’in ne kadar büyük bir yurt sever ve demokrat olduğunu artık herkes öğrenmektedir.Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya sürgünde öldüler. Ayrıca, yüzlerce isimsiz kahramanlarımız sürgünde hayatını kaybetmiştir. Ahmet Kaya, Yılmaz Güney, Temir Bozdağ ile birlikte birçok isimsiz kahramanlarımızı da saygıyla anıyorum.

Bizler sürgünlerde de yaşasak, sürgünlerde ölsek dahi, biz yine de emek, barış ve özgürlük sevdamızdan vaz geçemeyiz. Asla vaz geçmeyeceğiz. Biliyorum, sürgündeki ölüm daha çok acı olur. Bu acılara dayanacağız, dayanmalıyız.

benim ailem cumhuriyet devrinde 3 defa sürgüne tabi tutulmustur.Birincisi 1928 de seyh sait isyani sirasinda hatta dedem istiklal mahkemesinde idama mahkum edilmis sonra atatürkün müdahelesi ile bereat etmis fakat sürgün hali devam etmistir.ikinci sürgüne ben sahit oldum.1938 de dersim isyaninda bes karavagona (hayvan naklinde kullanilan) ailelerimiz konulmus ve Türkizenin muhtelif yerlerine nakledilmisti.Bütün servetlerine devlet el koymus,parasiz pulsuz sürgüne g,nderilmiöti.3 üncü sürgün 27 mayista yapilmis,abim ve dayimda mebus olduklari i.in yassi adaya g,nderilmis d,rt sene mahkum kalmislardir.Bu mevzulardada yazacaklarim var siy beni takip edin.saygi ve selamlar (İ. Turanli)

Değerli M.Elveren arkadaşım,

Arkadaşım kelimesinden herhalde kızmadınız. Artık size alıştım. Sanki
daha önceleri arkadaş ve dosttuk gibi sizi kendime yakın görüyorum.
Düşünmceler ve fikirlerimiz ayrı olabilir. bence hiç önemli değil.

Evet, Biz sürgün diyarını gezerek, Kürdistan dağlarında Gerillalar
savaşarak, ülkede milyonlarca insanlarımız korku içinde yaşayarak, okur
ve yazarlarımız dövüşerek, yayın ve basın organlarımız Kürd kültürü ile
mücadele ederek ve bu evren üzerinde yaşamlarını birer birer
kaybetmektedirler. Ölen bütün mücadeleci devrimcilerin ruhları şadolsun.
Bütün Kürdlerin ve yakınlarının başları sağolsun. Bazen duygusallık
elden değil.

Teşekkür ederim.
Sıcak selamlarımla.

Kutbettin Özer
YORUM: 3